Inhoudsopgave
Het is misschien wel de eerste en belangrijkste keuze die je maakt in een moderne video game, nog voordat je een personage hebt aangemaakt: de moeilijkheidsgraad. Deze ene instelling definieert de gehele ervaring die je de komende tientallen uren zult beleven. Maak je het jezelf te makkelijk, dan wals je overal doorheen en verveelt het spel al snel. Maak je het te moeilijk, dan loop je constant tegen een muur van frustratie op en leg je de controller misschien wel voorgoed neer. Het vinden van die perfecte ‘sweet spot’ tussen uitdaging en plezier is een kunst op zich. Het is cruciaal om eerlijk te zijn over wat je zoekt in een spel, want er is geen ‘juiste’ of ‘foute’ keuze.
De waarde van makkelijk
In de online gaming-community heerst er soms een giftige cultuur van ‘git gud’ (wordt goed), waarbij neergekeken wordt op spelers die een game op ‘Easy’ of ‘Story Mode’ spelen. Dit is complete onzin. Deze modi zijn een fantastische toevoeging en hebben een duidelijke functie. Ze zijn perfect voor spelers die primair geïnteresseerd zijn in het verhaal en de wereld. Als je een game als The Witcher 3 speelt voor de epische dialogen en morele dilemma’s, wil je niet elke vijf minuten vastzitten bij een lastig gevecht. Het is ook een uitkomst voor mensen met beperkte speeltijd. Als je maar een paar uur per week kunt gamen, wil je vooruitgang boeken en het verhaal beleven, niet een uur lang dezelfde baas proberen te verslaan.
De balans van normaal
De ‘Normale’ moeilijkheidsgraad is in theorie de ervaring zoals de ontwikkelaar het bedoeld heeft. Dit is de standaardbalans die is ontworpen om de meeste spelers een bevredigende ervaring te geven. Je zult op de meeste plekken redelijk soepel door de game gaan, maar je moet wel de basis-systemen van het spel leren en toepassen. De grote baasgevechten zullen een paar pogingen vereisen, maar voelen zelden oneerlijk aan. Dit is de veiligste keuze als je een spel voor de eerste keer speelt en geen idee hebt wat je kunt verwachten. Het biedt een mix van ontdekking en uitdaging, zonder dat het ooit een pure ‘slog’ (worsteling) wordt.
De aantrekkingskracht van moeilijk
Voor een specifieke groep gamers begint het spel pas echt op ‘Hard’ of zelfs op de hoogste ‘Nightmare’-stand. Deze spelers zoeken niet naar ontspanning, maar naar meesterschap. Op een hogere moeilijkheidsgraad word je gedwongen om elk systeem dat de game biedt tot in perfectie te benutten. Je moet je uitrusting optimaliseren, vijandelijke aanvalspatronen uit je hoofd leren en elke zet strategisch plannen. Het overwinnen van een obstakel op deze stand geeft een enorm gevoel van voldoening. Spellen zoals de Dark Souls-serie van FromSoftware hebben deze filosofie geperfectioneerd, waar de hoge moeilijkheidsgraad en het leerproces juist de kern van het plezier vormen.
Wanneer moet je wisselen
Veel moderne spellen bieden gelukkig de optie om de moeilijkheidsgraad tijdens het spelen aan te passen. Wees niet bang om hier gebruik van te maken. Er is geen schaamte in het toegeven dat je keuze verkeerd was. Begon je op ‘Moeilijk’ omdat je dacht dat je het wel aankon, maar merk je dat je na tien uur geen plezier meer hebt en alleen maar gefrustreerd raakt? Zet hem dan een tandje terug. Andersom kan ook: begon je op ‘Normaal’ maar vind je de gevechten saai en ben je veel te sterk? Krik het niveau omhoog om de spanning terug te brengen. Het uiteindelijke doel van een spel is vermaak, en jij bent de enige die kan bepalen wat voor jou het leukst is.